သမထ ႏွင္႔ ဝိပႆနာ

"သမထ ႏွင့္ ဝိပႆနာ"
••••••••••••••••••••
                   ယခုုေခတ္အခါသည္ "ဝိပႆနာ"ထြန္းကားလာေသာ အခါျဖစ္ေပသည္။ ဝိပႆနာ ထြန္းကားသည့္အားေလ်ာ္စြာ အားထုုတ္ဖုုိ႔ရာ အခြင့္အခါ အခ်ိန္ရၾကေသာ ပုုဂၢိဳလ္တုုိ႔က ဝိပႆနာတရားကုုိ တတ္နုုိင္သမ်ွ အားထုုတ္ေနၾကျပီး၊ အားထုုတ္ဖုုိ႔ရာ အခြင့္အခါ မၾကဳံနုုိင္ေသးသည့္ပုုဂၢိဳလ္တုုိ႔ကလည္း ဝိပႆနာတရားအားထုုတ္ေသာအခါ လုုိက္နာဖြယ္ရာ အေျခခံမ်ားကုုိ မွတ္သားေလ့လာလ်က္ရွိၾကေပသည္။
             ဝိပႆနာ က်င့္ၾကံအားထုတ္သည့္ ဓမၼမိတ္ေဆြ မ်ား ပိုမို မ်ားျပားလာေစရန္ ဝိပႆနာ ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အားထုတ္နည္း၊ ႐ႈမွတ္နည္းမ်ား ကို ကုသိုလ္ျပဳရာ ၍ ယခင္က မိမိကဲ့သို "ဝိပႆနာ" ကို နားမလည္သူ တခ်ိဳ ့က ေမးျမန္းလာပါတယ္။ "သမထ နဲ ့ ဝိပႆနာ" က ဘာကြာလဲ၊ မတူဘူးလား..တဲ့။
           အေျဖေပးရန္ထက္ ဖတ္ရႈ ေလလာထားသမွ် အား ဤသို ့ ျပန္လည္ေရးသား ေဖၚျပျခင္းက သင့္ေတာ္မည္ဟု ယူဆ၍ စုေဆာင္းထားသမွ်ေသာ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္မ်ားကို စုစည္း၍ ဓမၼဒါန အျဖစ္ ျဖန္႔ေဝလိုက္ပါသည္။
(ခႏၶာ-၅ပါးတစ္ဦး)
••••••••••••••••••••••••••••••••
             "သမထ"ဆိုသည္မွာ တစ္ခုတည္းေသာ အာရံုကို စြဲၿမဲစြာ ယူထားသည့္ "စိတ္ အလုပ္"ဟု ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ "ဝိပႆနာ"ဟူသည္မွာ ဘံုသံုးပါး တို႕တြင္ ရုပ္နာမ္ဓမၼ သခၤါရတို႕၏ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱတို႕ကို ရႈမွတ္ ဆင္ျခင္သည့္ "ဉာဏ္အလုပ္"ဟု သိရွိထားပါသည္။

               ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး တူညီေနသည္မွာ "ကာမစၦႏၵ၊ ဗ်ာပါဒ၊ ထိနမိတၱ၊ ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥ၊ ဝိစိကိစာၦ"စေသာ "နီဝရဏ"တရားမ်ား ဖယ္ရွားရန္လိုအပ္ျခင္းမွာ တူေနပါသည္။ သမထ တြင္ "ပရိကမၼနမိတ္၊ ဥဂၢဟနမိတ္၊ ပဋိဘာဂနမိတ္" ဆိုၿပီးေတာ့(၃ )မ်ိဳး ရွိတဲ့အနက္ "ပဋိဘာဂနမိတ္"ကို ရတဲ့အခါမွာ" ဥပစာရသမာဓိ"ဟု ေခၚဆိုထားပါတယ္။" ပဋိဘာဂနမိတ္"ဆိုသည္မွာ မူလယူထားေသာ "ကသိုင္းနမိတ္" မဟုတ္ေတာ့ပဲ ကသို္င္းနမိတ္ ႏွင့္ ပံုစံတူ "အာရံုအတု၊ အာရံုအႏု"ဟု ဆိုပါသည္။ စရႈစဥ္ က "ကသိုင္းဝန္းနမိတ္"ကို "ပကတိမ်က္စိ"နဲ႕ စိုက္ၾကည့္ရပါတယ္။" ပဋိဘာဂနမိတ္" ရတဲ့အခါ မ်က္စိဖြင့္ထားထား၊ ပိတ္ထားထား မည္သည့္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ "ကသို္င္းနမိတ္"သာ ထင္ေနပါေတာ့တယ္။
             "နီဝရဏတရား"ေတြ မရွိေတာ့ပါ။ သို႕ေသာ္ မခိုင္ခံ့ေသး။ စ်ာန္အဂၤါမ်ား စ်ာန္စိတ္မ်ား ေပၚေနေသာ္လည္း ရံဖန္ရံခါ ဘဝင္စိတ္ ၾကားဝင္တတ္တယ္ လို ့" ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္ႀကီး" ရဲ ့က်မ္းမွာ ဖတ္ရႈရပါတယ္..တဲ့။ အဲဒီ"ပဋိဘာဂနမိတ္"ကို အထပ္ထပ္ရႈၿပီး ခိုင္ခံ့လာၿပီဆိုလွ်င္ "အပၸနာစ်ာန္သမာဓိ" ျဖစ္လာၿပီဟု ေခၚဆိုႏိုင္ပါတယ္။ စ်ာန္စိတ္မ်ား အဆက္မျပတ္ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ စ်ာန္အဂၤါမ်ားကိုလည္း ထင္ထင္ရွားရွား သိေနႏိုင္ပါသည္။
             "ပထမစ်ာန္"ရၿပီလို႕ ေျပာႏိုင္ပါသည္။ ထိုေနာက္မွာ စ်ာန္အဂၤါမ်ားကို ရႈမွတ္၍ ပယ္သြားျခင္းျဖင့္ စ်ာန္အဆင့္ဆင့္ ဆက္တက္သြားႏိုင္ပါသည္။ ဤကား သမထအလုပ္ဟု နားလည္ထားပါသည္။ 
           "ဝိပႆနာ"အလုပ္သည္ "ဉာဏ္အလုပ္" ျဖစ္ပါသည္။ "မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး "က "သမာထ"ဆိုသည္မွာ "ရိုးရိုးမ်က္စိ"နဲ႕ ၾကည့္ရသည္။ "ဝိပႆနာ"ကေတာ့ "ဉာဏ္ႏွင့္ ၾကည့္ရသည္"ဟု နားလည္လြယ္ေအာင္ မိန္႕ခဲ့ပါသည္။ ရုပ္နာမ္တို႕၏ ျဖစ္ပ်က္အမွန္ကို ယ်ထာဘူတ က်က် ျမင္ႏိုင္ရန္မွာ "နီဝရဏတရား"မ်ား ဦးစြာ ဖယ္ရွားရပါသည္။ "သမာထ"ကေန စ်ာန္သမာဓိရၿပီး" ဝိပႆနာ"ကူးရာမွာ မူလယူထားတဲ့ သမထအာရံုမွ "ရုပ္၊ ေဝဒနာ၊ စိတ္၊ ဓမၼ " တို႕ရဲ ့ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းကို ေျပာင္းၿပီး ရႈဆင္ျခင္ဖို႕ လိုပါသည္။
              "သမထ"ပိုင္းမွာ ကမၼ႒ာန္း (၄၀) ရွိပါသည္။ ဘာေတြလဲဆိုေတာ့.....
(၁) ကသိုဏ္း (၁၀) ပါး။
" ေရ၊ ေျမ၊ ေလ၊ မီး၊ နီ၊ ၀ါ၊ ညိဳ၊ ျဖဴ၊ ေကာင္းကင္၊ အလင္းေရာင္"

(၂) အသုဘ (၁၀) ပါး။

(၃) အႏုႆတိ (၁၀)ပါး ။
"ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃာ၊ (ရတနာ ၃ ပါးဂုဏ္ကို ဆင္ျခင္ျခင္း)၊
သီလာ၊ စာဂါ၊(မိမိ၏ သီလ၊ ဒါနတို႕ကို ဆင္ျခင္ျခင္း)၊
ေဒ၀တာ(နတ္တို႕၏ဂုဏ္)၊ ဥပသမာ(နိဗၺာန္၏ ဂုဏ္ကို ေအာက့္ေမ့ျခင္း)၊
မရဏာ (ေသျခင္းကို ဆင္ျခင္ျခင္း)၊
ကာယဂတာ ( ၃၂ ေကာ႒ာသ)၊ အာနာပါနႆတိ (၀င္ေလ၊ ထြက္ေလ)

(၄) ျဗဟၼ၀ိဟာရ ၄ ပါး
" ေမတၱာ၊ ဂရုဏာ၊ မုတိတာ၊ ဥေပကၡာ၊"

(၅) အာရုပၸတရား ၄ ပါး။

(၆) အဟာေရ ပဋိကူလသညာ ၁ ပါး။

(၇) စတုဓါတုဝဝတၱာန ၁ ပါး
(ခႏၶာရွိ ဓါတ္ႀကီးေလးပါး)။

          ကမၼဌာန္း ၄၀ မွာ အႏုႆတိ ၁၀ ပါးအနက္ "ကာယဂတာႆတိ" နဲ ့"အာနာပါနႆတိ"တို႕မွ လြဲ၍ က်န္အႏုႆတိ ၈ ပါး၊ အဟာေရ ပဋိကူလသညာ ႏွင့္ စတုဓါတုဝဝတၱာနကမၼဌာန္း တို႕သည္ ဥပစာရသမာဓိကိုသာေဆာင္ႏိုင္ေသာ ဥပစာရကမၼဌာန္းတို႕ ျဖစ္ပါသည္။ ကသိုင္း ၁၀ ပါး၊ အသုဘ ၁၀ ပါး၊ ကာယဂတာႆတိ၊ အာနာပါနႆတိ၊ ျဗဟၼ၀ိဟာရ ၄ ပါး၊ အာရုပၸ ၄ ပါး၊ ဤ ၃၀ ေသာ ကမၼဌာန္းတို႕သည္ အပၸနာသမာဓိကို ေဆာင္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အပၸနာကမၼဌာန္းဟုေခၚပါသည္။
         ထို အပၸနာကမၼဌာန္းတို႕တြင္ ကသိုင္း ၁၀ ပါးႏွင့္ အာနာပါနႆတိသကမၼဌာန္းတို႕သည္ စ်ာန္ေလးပါး အစဥ္လိုက္ စတုတၳစ်ာန္အထိ ေဆာင္ႏိုင္သျဖင့္ စတုကၠဇၥ်ာနိကကမၼဌာန္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အသုဘ ၁၀ ပါးႏွင့္ ကယာဂတာႆတိတို႕သည္ ပထမစ်ာန္ကိုသာ ေဆာင္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ပထမဇၥ်ာနိကကမၼဌာန္းဟု ေခၚပါသည္။ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ ကမၼဌာန္းတို႕သည္ တတိယစ်ာန္အတိ ေပါက္ေရာက္ႏိုင္ေသာ တတိယဇၥ်ာနိကကမၼဌာန္းျဖစ္ၿပီး ဥေပကၡာႏွင့္ အာရုပၸ ၄ ပါး ကမၼဌာန္းတို႕သည္ စတုတၳစ်ာန္ကိုသာ ေပါက္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ စတုကၠဇၥ်ာနိကကမၼဌာန္းမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။
           "ဝိပႆနာ"ပိုင္းတြင္ သတိပဌာန္တရား ၄ ပါးကို ပြားမ်ား အားထုတ္သူသည္ "မ်က္ေမွာက္ဘဝ"မွာပင္ "အရဟတၱဖိုလ္" ထိေပါက္ႏိုင္သည္ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာလမ္းဟု မဟာသတိပဌာနသုတ္တြင္ ေဟာၾကားထားခဲ့ပါသည္။
           "ကာယႏုပႆနာသတိပဌာန္"သည္ ဝင္ေလထြက္ေလ၊ ၃၂ ေကာ႒ာသ စသည့္ရုပ္အေပါင္းကို ခိုင္ျမဲေသာ သတိျဖင့္ အဖန္ဖန္ရႈျခင္းျဖင့္ အသုဘအျခင္းအရာ ထင္လာၿပီး သုဘ ဝိပလႅာသ (တင့္တယ္သည္ဟု ေဖာက္ျပန္စြာျမင္ျခင္း)ကို ပယ္ရွားပါသည္။
          " ေဝဒနာႏုပႆနာ"သည္ ဒုကၡေဝဒနာ၊ သုခေဝဒနာ၊ ဥေပကၡာေဝဒနာ တို႕ကို ခိုင္ျမဲေသာ သတိျဖင့္ အဖန္ဖန္ရႈမွတ္ျခင္းျဖင့္ ဒုကၡအျခင္းအရာထင္လာၿပီး ရုပ္နာမ္တို႕အေပၚ သုခဟုထင္မွတ္မွားျခင္း၊ သုခ ဝိပလႅာသ ကို ပယ္ရွားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
            "စိတၱာႏုပႆနာသတိပဌာန္"သည္ ျဖစ္ေပၚလာသမွ်ေသာ ရာဂႏွင့္တကြေသာစိတ္ ရာဂကင္းေသာစိတ္စသျဖင့္ ခိုင္ၿမဲေသာ သတိ ျဖင့္ အဖန္ဖန္ရႈမွတ္ရာမွ စိတ္တို႕၏ မျမဲေသာ အနိစၥအျခင္းအရာ ထင္လာၿပီး ျမဲသည္ဟု ေဖာက္ျပန္စြာျမင္ေသာ နိစၥ ဝိပလႅာသကို ပယ္ရွားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
             "ဓမၼာႏုပႆနာသည္ ကာယ၊ ေဝဒနာ၊ စိတၱတို႕မွၾကြင္းေသာ သညာ၊ သခၤါရစေသာ ဓမၼ၊ နီဝရဏတို႕ကို ခိုင္ျမဲေသာ သတိျဖင့္ အဖန္ဖန္ရႈမွတ္ရင္း ေလာကတြင္ အရာရာတို႕သည္ ပရမတၱဓမၼတို႕သာ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလည္းေနျခင္း အတၱေကာင္ အသက္ေကာင္ လိပ္ျပာေကာင္တို႕ မရွိဟူေသာ အနတၱအျခင္းအရာကိုထင္လာၿပီး အတၱ ဝိပလႅာသကို ပယ္ရွားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
             ဝိပႆနာတရား အားထုတ္မည့္သူသည္ ေရွးဦးစြာ "သီလမဂၢင္" ႏွင့္ ျပည့္စံုရန္လိုအပ္ပါသည္။ လူတို႕အတြက္မူကား "အာဇီဝ႒မက "သီလႏွင့္ ျပည့္စံုရပါမည္။ မိစၧာဇီဝ ႏွင့္ ကာယဒုစရိုက္ ၃ ပါး (သူ႕အသက္သတ္ျခင္း၊ သူတစ္ပါးပစၥည္းခိုးျခင္း၊ ကာမဂုဏ္၌ မွားယြင္းစြာျပဳမိျခင္း)၊ ဝစီဒုစရိုက္ ၄ ပါး (လိမ္လည္ေျပာဆိုျခင္း၊ ေခ်ာျပစ္ဂုံးတိုက္ေသာ စကား၊ ပိန္ဖ်င္းေသာစကား၊ ရုန္႕ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာစကား) စေသာ ၈ ပါးေသာ မေကာင္းမႈဒုစရိုက္တို႕မွ ေရွာင္က်ဥ္ႏိုင္လွ်င္ လူတို႕အတြက္ ၈ ပါးသီလ လံုျခံဳပါသည္။ မဂၢင္ ၈ ပါးအနက္ "သမၼာဝါစာ၊ သမၼကမၼႏၲ၊ သမာအာဇီဝ"စေသာ မဂၢင္ ၃ ပါးျဖင့္ ျပည့္စံုပါၿပီ။
             ထို သီလမဂၢင္ ၃ ပါး ျပည္စံုၿပီးေနာက္ "အာနာပါနႆတိ၊ ကာယဂတာႆတိ ကမၼဌာန္း"တို႕ျဖင့္ ပထမစ်ာန္ ေရာက္ေအာင္ အားမထုတ္ပဲ "ဥပစာရသမာဓိ" သို႕မဟုတ္ "ခဏိကသမာဓိ" ျဖင့္ ဝိပႆနာလမ္း ကိုလိုက္လွ်င္ "သုဒၶဝိပႆနာယာနိကလမ္း"ကို လိုက္သူဟု ေခၚဆိုပါသည္။
               သို႕မဟုတ္ စ်ာန္၊ သမာပတ္မ်ားထူေထာင္ၿပီးမွ ဝိပႆနာလမ္းလိုက္လွ်င္ "သမာထဝိပႆနာယာနိကလမ္း" လိုက္သူဟု ေခၚဆိုႏိုင္ပါသည္။
               ထိုလမ္းေၾကာင္း ၂ ေၾကာင္းအနက္ မည္သည့္ လမ္းေၾကာင္းကိုလိုက္သည္ျဖစ္ေစ က်န္မဂၢင္ ၅ ပါးျဖစ္ေသာ "သမၼာဒိဌိ၊ သမၼာသကၤပၸ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာ၀ါယာမ၊ သမၼာသမာဓိ"တို႕ႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္အခါ မဂၢင္ ၈ ပါး ျပည့္စံုသြားၿပီး "နိေရာဓသစၥာ" ျဖစ္သည့္ အျမိဳက္နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
           သတိပဌာန္တရား ၄ ပါး ပြါးမ်ား အားထုတ္ရာတြင္ အၾကမ္းအားျဖင့္ "ရုပ္ကမၼဌာန္းႏွင့္ နာမ္ကမၼဌာန္း "၂ မ်ိဳး ခြဲျခားၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ "ကာယယႏုပႆနာ" ကို ရုပ္ကမၼဌာန္းဟု ေခၚဆိုၿပီး "စိတၱာ၊ ေဝဒနာ၊ ဓမၼာႏုပႆနာ"တို႕ကို "နာမ္ကမၼဌာန္း"ဟု ေခၚဆိုသည္ဟု နားလည္ထားပါသည္။
           ထိုကမၼဌာန္း ၂ မ်ိဳး ေရႊးခ်ယ္မႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘဝသာသနာစာအုပ္တြင္ လယ္တီဆရာေတာ္၊ သထံုေဇတဝန္ဆရာေတာ္ႀကီး၊ မိုးညွင္းဆရာေတာႀကီး၊ ေရႊေတာင္ဆရာေတာ္၊ ျပည္နိဗၺိႏၵဆရာေတာ္၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္၊ ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္၊ ေဝဘူဆရာေတာ္တို႕သည္ "ရုပ္ကမၼဌာန္း"ကို အေပးမ်ားသည္။
မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးက "စိတၱာႏုပႆနာ "နာမ္ကမၼဌာန္းကို အေပးမ်ားသည္ဟု ေဖာျပထားပါသည္။

"စိတၱာႏုပႆနာ"ကို မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီး သေဘာက်ရျခင္းမွာ-
               (၁) မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ အႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ အဘိဓမၼာ ပို႕ခ်ခဲ့လို႕ အဘိဓမၼာအားသန္လို႕ မျမင္ရေသာ စိတ္-ေစတသိတ္ သရုပ္ခြဲရာတြင္ အားသန္သည္၊ အေလ့အက်င့္မ်ားသည္က တစ္ေၾကာင္း။

                (၂) စိတ္တို႕သည္ ရုပ္ထက္ အျဖစ္အပ်က္ျမန္သည္ "ဒိဌိ"ကြာလြယ္မည္။ "ဒိဌိ" ျပဳတ္ရင္ "ေသာတာပန္" ျဖစ္လြယ္သည္က တစ္ေၾကာင္း။

                  (၃) အရွင္သာရိပုတၱရာက "သူမ်ားစိတ္ အကဲခတ္ရတာထက္ ကိုယ္စိတ္ အကဲခတ္ရတာ" ပိုၿပီး "အမွန္" ေတြ႕ႏိုင္သည္။ စိတ္ကိုရႈၾကဟု မိန္႕သည္က တစ္ေၾကာင္းဟု ယူဆေၾကာင္း ၄င္းစာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
           သို႕ေသာ္လည္း မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးကလည္း "ကိုယ္ နဲ႕ လိုက္ဖက္တဲ့ တရားနာပါ"လို႕ မိန္႕ပါသည္။ “ရုပ္ႀကိဳက္လား၊ စိတ္ႀကိဳက္လား၊ ေဝဒနာႀကိဳက္လား၊ ဓမၼသေဘာႀကိဳက္လား အဆင္ေျပတာရႈပါ”ဟု တိုက္တြန္းခဲ့ပါေသးသည္။
           အခ်ဳပ္အားျဖင့္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဓမၼာစၾကၤာတရားေတာ္(၁) အရ သတိပဌာန္တရားေလးပါး မွ ကင္းလြတ္ၿပီး မဂ္ဖိုလ္ရျခင္းသည္ မရွိဟု ေဟာၾကားထားသည့္အတြက္ သတိပဌာန္တရား ၄ ပါးကို ပြားမ်ားျခင္းသည္သာ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာလမ္း ျဖစ္ပါသည္။ ေသာတာပန္ ျဖစ္ဖို႕မွသည္ ရဟႏၱာျဖစ္သည္အထိ "တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာလမ္းကို ၄ ႀကိမ္" ေလွ်ာက္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
           ကမၼဌာန္းေရႊးခ်ယ္ရာတြင္လည္း စရိုက္ ၆ မ်ိဳး ရွိသည့္အနက္ မိမိစရိုက္ ႏွင့္ သင့္ေတာ္ဖို႕ အေရးႀကီးသည္ ဟု မွတ္သားဘူးပါသည္။ သတိပဌာန္ ၄ ပါးလံုးကို ရႈၾကည့္ပါ။ မိမိအားသန္ရာ ကမၼဌာန္းတစ္ခုခုကို ရႈရင္းျဖင့္ သတိထားမိလာပါလိမ့္မည္။ အားသန္ရာကို စြဲစြဲျမဲျမဲ အားထုတ္ဖို႕သာလိုပါသည္။ "ရုပ္ရယ္ ၊စိတ္ရယ္၊ ေဝဒနာ ရယ္၊ ဘယ္ဟာရႈရႈ ျဖစ္ပ်က္ဆံုး ျဖစ္ပ်က္မုန္း ပါက "အသခၤတ နိဗၺာန္"က ဆီးႀကိဳေနမည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။
          သတိပဌာန္တရား ပါြးမ်ားသူသည္ ၇ ရက္မွ ၇ ႏွစ္အတြင္း "အရဟတၱဖိုလ္ျဖစ္ေစ၊ ဥပါဒါန္အၾကြင္းရွိလွ်င္ အနာဂါမိဖိုလ္ျဖစ္ေစ" ၂ ခုအနက္ တစ္ခုခုေသာ"ဖိုလ္"ကို ရမည္ဟု "မဟာသတိပ႒ာနသုတ္"တြင္ ေဟာၾကားထာေသာေၾကာင့္ “သူေတာ္ ဆည္းကပ္၊ ျမတ္တရားနာ၊ ေလ်ာ္စြာ ႏွလံုး၊ က်င့္သံုး ဇြဲသန္ ျမတ္နိဗၺာန္သို႕”ဟူေသာ အဆံုးအမႏွင့္အညီ အားထုတ္သြားၾကပါရန္ ေစတနာေရွ႕ထား၍ အၾကံျပဳတိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။
ခ်မ္းသာစစ္နဲ႕ ျပည့္စံုၾကပါေစ။
သာဓု၊သာဓု၊သာဓု
••••••••••••••••••••••••••••••••••
ကိုးကား-ေမတၱာစက္ဝန္း ႏွင့္ Ref: http://khitthitmyotaw.blogspot.com/2013/05/blog-post_15.html တို ့မွ ေကာက္ႏႈတ္ ဒါနျပဳပါသည္။
(ခႏၶာ-၅ပါးတစ္ဦး)