အႏိႈင္းမဲ့ရဟန္း
◈◆◆◆◈◆◆◆◈◆◆◆◈◆◆◆◈◆◆◆◈◆◆◆◈◆◆◆◈◆◆◆◈
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာဝတၳိျမိဳ႕ ေဇတဝန္ေက်ာင္းတိုက္မွာ သီတင္းသံုးေတာ္မူေနစဥ္တုန္းက ညတစ္ညရဲ႕ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မွာ အနာထပိဏ္သူေ႒းကေန ဘဝေျပာင္းသြားတဲ့ အနာထပိဏ္နတ္သား ျမတ္စြာဘုရားထံ ေရာက္လာျပီး သူေလၽွာက္ထားလိုတဲ့ စကားေတြ ေလၽွာက္ထားသြားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ေလၽွာက္ထားခ်က္ေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့-
။။။ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တပည့္သား ရဟန္းေတာ္ေတြ အားလံုးထဲမွာ ရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ဟာ ပညာဂုဏ္အားျဖင့္ေရာ၊ သီလဂုဏ္အားျဖင့္ေရာ၊ ကိေလသာ ျငိမ္းေအးမႈဂုဏ္အားျဖင့္ေရာ အသာဆံုး, အျမတ္ဆံုး ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။ သံသရာတစ္ဖက္ကမ္း နိဗၺာန္နန္းကို အျပီးတိုင္ ဆိုက္ေရာက္ေတာ္မူၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ အားလံုးထဲမွာ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္သည္သာ အသာဆံုး, အျမတ္ဆံုး ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္ ျမတ္စြာဘုရား ။။။-
အနာထပိဏ္နတ္သားရဲ႕ ေလၽွာက္ထားခ်က္ကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က လံုးဝ ျငင္းဆန္ျခင္း မျပဳဘဲ သဘာတူလက္ခံခဲ့တဲ့အတြက္ ။။။ရဟန္းအားလံုးထဲမွာ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ဟာ အႏိႈင္းမဲ့ရဟန္းပဲ။။။ ဆိုတဲ့ စကားဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အတည္ျပဳျပီးသားစကား ျဖစ္သြားပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့စကား ျဖစ္သြားပါတယ္။
ေလာကမွာရွိရွိသမၽွ ရဟန္းေတာ္ေတြ အားလံုးထဲမွာ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ဟာ အႏႈိင္းမဲ့ရဟန္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ထက္ ပညာပိုၾကီးပါတယ္, အက်င့္ပိုထူးပါတယ္လို႔ ႏႈိင္းယွဥ္စရာ၊ အစားထိုးစရာ၊ ထပ္တူျပဳစရာ တျခားရဟန္း မရွိေတာ့လို႔ပါပဲ။
အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္နဲ႔ လဲလွယ္သင့္, လဲလွယ္ထိုက္တဲ့ တျခားရဟန္း ေလာကမွာ မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ဟာ အႏိႈင္းမဲ့ရဟန္း ျဖစ္ရပါတယ္။
သိစရာအားလံုး အကုန္အစင္ အႂကြင္းအက်န္မရွိ သိျမင္ေတာ္မူတဲ့ သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရားရွင္ကလြဲရင္ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ဟာ ေလာကမွာ ပညာဥာဏ္ အၾကီးမားဆုံးပါပဲ။
ခက္ခဲနက္နဲတဲ့ တရားသေဘာေတြဆိုတာ အသာထား လူေတြရဲ႕ ပကတိမ်က္စိနဲ႔ျမင္ႏိုင္တဲ့ ႐ုပ္ဝတၳဳေတြကို သိစြမ္းႏိုင္တဲ့ ပညာဥာဏ္အရာမွာေတာင္ ဘယ္သိပၸံပညာရွင္မွ လိုက္မမွီႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အံ့မခန္း ထက္ျမက္လွပါတယ္။
တစ္ကမၻာလံုး တစ္ျပိဳင္တည္း မိုး႐ြာသြန္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ။။မဟာသမုဒၵရာထဲက်တဲ့ မိုးေရေပါက္က ဘယ္ေလာက္ အေရအတြက္ရွိတယ္၊ ေျမၾကီးေပၚက်တဲ့ မိုးေရေပါက္က ဘယ္ေလာက္ အေရအတြက္ရွိတယ္၊ ေတာင္ေပၚက်တဲ့ မိုးေရေပါက္က ဘယ္ေလာက္အေရအတြက္ ရွိတယ္လို႔ ဂဏန္ထိုး တင္ျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တစ္ကမၻာလံုးက မိုးေရေပါက္ေတြကို တစ္ခ်ိန္တည္း တစ္ျပိဳင္တည္း ေရတြက္ျပႏိုင္ပါတယ္။
ဒီကေန႔ေခတ္ ေတာ္လွပါတယ္ ထက္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ ဘယ္သိပၸံပညာရွင္မွ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္လို ေရတြက္မျပႏိုင္ပါဘူး။ တကယ္လို႔ ေရတြက္ျပႏိုင္လည္း စက္အားကိုးနဲ႔ ခလုတ္ႏွိပ္ ေရတြက္ျပႏိုင္မွာပါ။ စက္အကူအညီမပါဘဲ စိတ္သက္သက္ ဥာဏ္သက္သက္နဲ႔ေတာ့ ေရတြက္ျပႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ ငါးဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္တဲ့အခ်ိန္ မိမိကို အျမဲျပဳစုလုပ္ေကြၽးမယ့္ ရဟန္းတစ္ပါး ေ႐ြးခ်ယ္ဖို႔ သံဃာ့ပရိသတ္ကို မိန္႔ေတာ္မူေတာ့ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္က မိမိ အျမဲျပဳစုလုပ္ေကြၽးမယ့္အေၾကာင္း အရင္ဦးေအာင္ ေလၽွာက္ထားပါတယ္။ အဲဒီအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က-
။။။ခ်စ္သား သာရိပုတၱရာ၊ ငါဘုရားကို သင္ခ်စ္သား အျမဲျပဳစုလုပ္ေကြၽးဖို႔ မသင့္ေတာ္ပါဘူး၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သင္ခ်စ္သား ေနေလရာအရပ္တိုင္းဟာ တကယ့္ကို တရားမဆိတ္သုန္းတဲ့ေနရာ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ သင္ခ်စ္သားရဲ႕ အဆံုးအမ ၾသဝါဒဟာ ငါဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမ ၾသဝါဒနဲ႔ အတူတူပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ သင္ခ်စ္သားမွာ ငါဘုရားကို အျမဲျပဳစု လုပ္ေကြၽးဖို႔ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။။။- လို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူျပီး အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ ဗုဒၶေဝယ်ာဝစၥ အျမဲျပဳလုပ္လိုခြင့္ကို ပယ္ျမစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
သာသနာအတြက္ အားကိုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဥာဏ္စြမ္း, ဥာဏ္စ ထက္ျမက္ျပီး စာေပပရိယတ္ကို တကယ္ လိုလိုလားလား ၾကိဳးစားအားထုတ္ေနတဲ့ တပည့္ရဟန္း၊ သာမေဏေတြကို ဆရာဘုန္းၾကီးေတြက ကိုယ့္အနားမွာ အျမဲေနခိုင္းျပီး ကိုယ့္ေဝယ်ာဝစၥေတြကို အခ်ိန္ျပည့္ လုပ္ခိုင္းတာမ်ိဳး လံုးဝ ေရွာင္ၾကဥ္သင့္တယ္ဆိုတာ ဒီအျဖစ္အပ်က္က သက္ေသျပေနပါတယ္။ ဆရာသမား ေကာင္းတစ္ေယာက္ဆိုတာ ကို္ယ့္တပည့္ကို ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ အသံုးမခ်ဘဲ အမ်ားအက်ိဳး သာသနာ့အက်ိဳးအတြက္ပဲ အသံုးခ်သင့္ပါတယ္။ မိဘေတြလည္း သားသမီးေတြအေပၚ နည္းတူ သေဘာထားရမွာပါပဲ။
အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ အဆံုးအမဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးအမနဲ႔ ထပ္တူထပ္မၽွ ျဖစ္ေနတာကို ၾကည့္ရင္ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ဟာ ဥာဏ္ပညာ သိပ္ၾကီးမားတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရား ခါးေညာင္းေျဖေနခ်ိန္၊ ခါးနာသက္သာေအာင္ လဲေလ်ာင္းေနခ်ိန္မွာ အရွင္သာရိပုတၱရာက ျမတ္စြာဘုရား ေဟာလက္စတရားကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေျပာလိုတဲ့ အဓိပၸါယ္အတိုင္း, ျမတ္စြာဘုရား သံုးႏႈန္းလိုတဲ့ စကားလံုးအတိုင္း တစ္သေဝမတိမ္း ေရွ႕ဆက္ ေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။
မိမိေဟာလိုတဲ့အတိုင္း ေဟာေနတဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ တရားေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္ကေန ခါးေညာင္းေျဖေနရင္း ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ၿခိဳက္ ေလးေလးစားစား နာၾကားေတာ္မူပါတယ္။ ခါးေညာင္းေျပျပီ၊ ခါးနာသက္သာျပီဆိုတာနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အရွင္သာရိပုတၱရာ ေဟာလက္စတရားကို ေရာက္ရာကေန ေရွ႕ဆက္ ေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေနဆဲတရားကို ျမတ္စြာဘုရား အလိုက် ခြၽတ္စြပ္ဆက္ေဟာႏိုင္တဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ ဥာဏ္ပညာကေတာ့ အံ့မခန္း ၾကီးက်ယ္လွပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ခုႏွစ္ဝါေျမာက္ တာဝတႎသာနတ္ျပည္မွာ ဝါတြင္းသံုးလပတ္လံုး အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားေတာ္မူတုန္းက ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ဆြမ္းခံခ်ိန္ေရာက္ျပီဆိုရင္ နိမိၼတဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ကို တရားဆက္ေဟာခိုင္းထားခဲ့ျပီး မိမိကိုယ္တိုင္ကေတာ့ လူ႔ျပည္ဆင္း အေနာတတ္အိုင္မွာ ေရခ်ိဳး၊ ေျမာက္ကြၽန္းကို ဆြမ္းခံႂကြ၊ အေနာတတ္အိုင္ကမ္းနံေဘးမွာ ဆြမ္းဘုန္းေပးျပီး ေန႔သန္႔စင္ဖို႔(ေန႔ပိုင္း သီတင္းသံုးဖို႔)အတြက္ စႏၵကူးေတာကို ႂကြေတာ္မူပါတယ္။
စႏၵကူးေတာမွာ ေန႔သန္႔စင္ေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို အရွင္သာရိပုတၱရာက ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ေပးပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ ေဝယ်ာဝစၥျပဳလုပ္ျပီးတာနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အဲဒီေန႔တစ္ေန႔တာ နတ္ျပည္မွာ ေဟာခဲ့တဲ့ အဘိဓမၼာတရားအက်ယ္ကို အက်ဥ္းဆံုးခ်ဳပ္ျပီး အရွင္သာရိပုတၱရာကို နမူနာနည္းေပး ေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရား အက်ဥ္းခ်ဳပ္နည္းေပးတဲ့ အဘိဓမၼာတရားကို အရွင္သာရိပုတၱရာက ကမ္းနားမွာရပ္ျပီး မဟာသမုဒၵရာကို လက္ဆန႔္ညႊန္ျပခံရသလို နည္းအက်ယ္ရျပီး နည္းရာေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ နည္းေသာင္းသိန္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အက်ယ္တဝင့္ ခ်ဲ႕ထြင္သိျမင္ေတာ္မူသြားပါတယ္။
မိမိအက်ယ္ခ်ဲ႕သိတဲ့ အဘိဓမၼာတရားကို လင္းႏို႔သားငါးရာဘဝတုန္းက အဘိဓမၼာတရား နာၾကားခဲ့ဖူးတဲ့ အတူေနတပည့္ရဟန္းငါးရာကို မက်ဥ္းမက်ယ္ အလယ္အလတ္နည္းနဲ႔ ေန႔စဥ္ ျပန္ေဟာျပပါတယ္။ ။။အဘိဓမၼာ ပိဋကတ္။။-ဆိုျပီး ဒီကေန႔ ေလ့လာေနၾကတဲ့ အဘိဓမၼာတရားဟာ ျမတ္စြာဘုရားအလိုက် အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ ျပန္ေဟာျပထားတဲ့ တရားေတြပါပဲ။
ျမတ္စြာဘုရား အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေဟာျပတဲ့တရားကို ျမတ္စြာဘုရား အက်ယ္ေဟာခဲ့တဲ့အတိုင္း ထပ္တူထပ္မၽွ ထိုးထြင္းခ်ဲ႕ထြင္ သိျမင္ႏိုင္တဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ ဥာဏ္ပညာေတာ္ၾကီးကေတာ့ လူသားေတြ မဆိုထားနဲ႔၊ နတ္ေတြ ျဗဟၼာေတြေတာင္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ လိုက္မမွီႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလြန္းလွပါတယ္။
ဒါေတြေၾကာင့္လည္း အနာထပိဏ္နတ္သားက-
ပညာဂုဏ္အားျဖင့္လည္း အရွင္သာရိပုတၱရာသာ အသာဆံုး, အျမတ္ဆံုးရဟန္း၊ အႏိႈင္းမဲ့ရဟန္း လို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ေလၽွာက္ထားခဲ့တာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း အတည္ျပဳခဲ့တာပါ။
တစ္ခါေတာ့ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ရင္း စတုဒိသာ႐ံုတစ္ခုမွာ မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီ စတုဒိသာ႐ုံက ကပ္လွဴတဲ့ဆြမ္းကို တစ္ရက္သာ ဘုန္းေပးျပီး ေနာက္ေန႔ေတြမွာေတာ့ ဆြမ္းလံုးဝ ဘုန္းမေပးေတာ့ဘဲ ဆြမ္းအငတ္ခံေတာ္မူပါတယ္။
ေန႔ရက္မ်ားစြာ စတုဒိသာေကြၽးတဲ့ အလွဴမ႑ပ္ၾကီးေတြမွာ ရဟန္းေတာ္ေတြအေနနဲ႔ တစ္ရက္သာ အလွဴခံခြင့္၊ တစ္ရက္သာ ဆြမ္းစားခြင့္ရွိတဲ့အတြက္ ဝိနည္းဥပေဒေတာ္ကို ေလးစားလိုက္နာတဲ့အေနနဲ႔ အခုလို အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ ဆြမ္းအာဟာရ ျဖတ္ေတာက္ထားလိုက္တာပါ။ ျမတ္စြာဘုရား သိသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ မက်န္းမာရင္ ေန႔စဥ္ အလွဴခံ ဘုန္းေပးႏိုင္ေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းျဖည့္စြက္ ခြင့္ျပဳခ်က္ ထုတ္ျပန္ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။
ေတာအုပ္တစ္အုပ္မွာ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္နဲ႔အတူ သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့စဥ္တုန္းက အရွင္သာရိပုတၱရာမွာ ေလနာေရာဂါျဖစ္ျပီး အျပင္းအထန္ ဒုကၡေဝဒနာ ခံစားခဲ့ဖူးပါတယ္။ လူ႔ဘဝတုန္းက ေလနာေရာဂါျဖစ္ရင္ ေထာပတ္ ပ်ားရည္ သၾကားစသည့္နဲ႔ ေရာခ်က္ထားတဲ့ ႏို႔ဃနာထမင္းစားျပီး ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းခဲ့ဖူးေၾကာင္း အရွင္သာရိပုတၱရာ ေျပာျပတဲ့အတြက္ ေနာက္ရက္မွာ ႏို႔ဃနာထမင္း ရကိုရမယ္ ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ ဆြမ္းခံထြက္ေတာ္မူပါတယ္။
အရွင္ျမတ္ႏွစ္ပါး စကားေျပာသံကို ၾကားရတဲ့ ႐ုကၡစိုးနတ္က ဆြမ္းခံအိမ္တစ္အိမ္က သားတစ္ေယာက္ကို ဝင္ပူးျပီး ၾကိဳေျပာထားတဲ့အတြက္ အဲဒီေန႔မွာ အဲဒီအိမ္ကေန ႏို႔ဃနာဆြမ္း အလွဴခံရရွိေတာ္မူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီႏို႔ဃနာဆြမ္းကို အရွင္သာရိပုတၱရာ လံုးဝ ဘုန္းေပးေတာ္မမူပါဘူး။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ႏႈတ္ႁမြက္တိုက္တြန္းလို႔ ရလာတဲ့ ဆြမ္းမို႔ ဝိနည္းနဲ႔ မညီဘူးဆိုျပီး အာလယျပတ္ ပယ္ျမစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
အရွင္သာရိပုတၱရာ လံုးဝ လက္မခံတဲ့ အဲဒီႏို႔ဃနာဆြမ္းကို အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ ေျမၾကီးေပၚ စြန္႔သြန္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ႏို႔ဃနာဆြမ္း ေျမၾကီးေပၚက်တာနဲ႔တစ္ျပိဳင္နက္ အရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ ေလနာေရာဂါ ယူပစ္သလို လံုးဝေပ်ာက္ကင္းသြားပါတယ္။ ေနာက္ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္ၾကာ ပရိနိဗၺာန္စံတဲ့ထိတိုင္ေအာင္ ေလနာေရာဂါ ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
ဂိလာနရဟန္းေတာ္ေတြအေနနဲ႔ ညစာထဲမွာ အက်ံဳးဝင္တဲ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး စားဖြယ္၊ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေသာက္ဖြယ္ေတြကို က်န္းမာေရး အေၾကာင္းျပ၊ ေဆးမစားခင္ အစာခံတာ အေၾကာင္းျပျပီး မြန္းလြဲပိုင္းစားေတာ့, ေသာက္ေတာ့မယ္ၾကံတိုင္း အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ကို အထူးသတိရသင့္ပါတယ္။ စာက်က္ရတာ စာျပန္ရတာ အေၾကာင္းျပ၊ လုပ္အားေပးရတာ၊ ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ရတာကို အေၾကာင္းျပျပီး ေလးေလးလံလံစားဖြယ္ေတြ, ဆြမ္းအစစ္ၾကီးေတြကို မြန္းလြဲပိုင္းမွာ အပီကိုင္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ သတိရသင့္တာေပါ့။
ဥကို အသက္ေပးကာကြယ္တဲ့ ရစ္မလို၊ ျမီးဆံကို အသက္ေပးေစာင့္ေရွာက္တဲ့ စာမရီသားေကာင္လို၊ ဝိနည္းစည္းကမ္းကို အသက္ေပးလိုက္နာတဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ ကိုယ္က်င့္သီလကေတာ့ ေနာင္လာေနာက္သား သီလျမတ္ႏိုးသူေတြအတြက္ စိတ္ထက္သန္စရာ အားေဆးၾကီးတစ္ခြက္ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္လည္း အနာထပိဏ္နတ္သားက- သီလဂုဏ္အားျဖင့္လည္း အရွင္သာရိပုတၱရာသာ အသာဆံုး အျမတ္ဆံုးရဟန္း အႏိႈင္းမဲ့ရဟန္း-လို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ေလၽွာက္ထားခဲ့တာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကလည္း ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း အတည္ျပဳခဲ့တာပါ။
တစ္ခါေတာ့ အခန္႔မသင့္လို႔ သကၤန္းဝတ္ပံု မညီမညာျဖစ္ေနတဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာကို ခုနစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ ကိုရင္ေလးတစ္ပါးက- အရွင္ဘုရား သကၤန္းဝတ္တာ မညီညာပါလား-လို႔ ေလၽွာက္ထားတဲ့အတြက္ ခ်က္ခ်င္းျပင္ဝတ္ျပီး ။။ဒီေလာက္ဆို အဆင္ေျပပါျပီလား?.ဆရာ။။လို႔ ကိုရင္ေလးကို လက္အုပ္ခ်ီ ေလၽွာက္ထားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ။။ဒီေန႔မွ ကိုရင္ျဖစ္တဲ့ ခုနစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ ကိုရင္ေလးကပဲ ဆံုးမလာပါေစ၊ အဲဒီ အဆံုးအမကို ဦးထိပ္တင္ ခံယူပါ့မယ္။။- လို႔လည္း က်ဴးရင့္ခဲ့ပါတယ္။
လူၾကီးဆံုးမတာကို လူငယ္ေတြ အလြယ္တကူ ခံယူေလ့ရွိေပမယ့္ လူငယ္က အမွားျပင္ေပးတာကိုေတာ့ လူၾကီးေတြ အလြယ္တကူ ခံယေလ့မရွိပါဘူး။ လူငယ္က ေစတနာနဲ႔ ျပင္ေပးတာကို- သူနားမလည္လို႔ပါ၊ သူမရင့္က်က္ေသးလို႔ ေျပာတာပါ- ဆိုျပီးခြင့္လႊတ္သလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ ကိုယ့္အမွားကို ဇြတ္အတင္း အမွန္လုပ္ပစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္ထက္ အသက္ငယ္တဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြက ဘုရားအလိုက် အမွားျပင္ေပးတာကိုပဲ စြပ္စြဲသေယာင္ေယာင္၊ ေစာ္ကားသေယာင္ေယာင္ သတ္မွတ္ျပီး လံုးဝ လက္မခံတဲ့ သက္ၾကီး႐ြယ္အို လူဝတ္ေၾကာင္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။
အရွင္အႆဇိရဲ႕ တရားကို နာျပီး ေသာတာပန္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ အရွင္သာရိပုတၱရာဟာ ေသာတာပန္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္က စျပီး အသက္ထက္ဆံုး အိပ္တိုင္းအိပ္တိုင္း အရွင္အႆဇိရွိရာအရပ္ကို ရည္မွန္း လက္အုပ္ခ်ီရွိခိုးျပီးမွ အရွင္အႆဇိရွိရာဘက္ကို ဦးေခါင္းထားကာ အိပ္ေလ့ရွိပါတယ္။
ေလာကမွာ ဘယ္အသိတရားမဆို ဆရာနဲ႔ကင္းျပီး ရ႐ိုးထံုးစံ မရွိပါဘူး။ သက္ရွိဆရာျဖစ္ျဖစ္၊ သက္မဲ့ဆရာျဖစ္ျဖစ္၊ ဆရာတစ္ဦးဦးရဲ႕ တိုက္႐ိုက္သင္ၾကားေပးမႈ(သို႔) သြယ္ဝိုက္သင္ၾကားေပးမႈေၾကာင့္သာ အသိတရားေတြ တျဖည္းျဖည္း ရင့္က်က္လာခဲ့ရတာပါ။ သံသရာ ဇာတ္သိမ္း ဒုကၡျငိမ္းတဲ့အထိ အသိဥာဏ္အလင္းဖြင့္ေပးတဲ့ ဆရာဆိုရင္ေတာ့ ေက်းဇူးအၾကီးမားဆံုးျဖစ္လို႔ မီးပူေဇာ္တဲ့သူ မီးကို မျပတ္ေတာက္ေစသလို ေက်းဇူးရွင္ဆရာကိုလည္း မျပတ္ဦးတိုက္ ပူေဇာ္ေနသင့္ပါတယ္။
ဆြမ္းခံခ်ိန္ေရာက္လို႔ ရဟန္းသာမေဏေတြ ျမိဳ႕တြင္း ရြာတြင္း ဆြမ္းခံႂကြသြားၾကျပီဆိုရင္ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ ေက်ာင္းတိုက္တစ္တိုက္လံုး လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈျပီး တံျမက္မလွည္းရေသးတဲ့ ေနရာေတြ တံျမက္လွည္း၊ ေရကုန္ေနတဲ့ ေသာက္ေရအိုး, သံုးေရအိုးေတြ ေရျဖည့္၊ ေနရာတက် မထားတဲ့ ခုတင္, ကုလားထိုင္ စတဲ့ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ ေနရာတက် သိမ္းဆည္း၊ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ သန္႔ရွင္းေရးေတြ၊ ေဝယ်ာဝစၥေတြ တစ္ခုမက်န္ လုပ္ျပီးမွ ေနာက္ဆံုး ဆြမ္းခံႂကြေတာ္မူပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔အတူ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြ ေဒသစာရီ ႂကြခ်ီေတာ္မူၾကတဲ့အခါတိုင္းမွာလည္း ။။ငါဘုရားလက္်ာရံပဲ။။ဆိုျပီး ေရွ႕ဆံုးကေန ဘုရားနား ကပ္မလိုက္ဘဲ သံဃာ့ပရိသတ္ေနာက္ပိုင္းကေန ေျဖးေျဖးေႏွးေႏွး လိုက္ပါလာၾကတဲ့ နာမက်န္းရဟန္းေတြ, သက္ၾကီး႐ြယ္အိုရဟန္းေတြကို လိုအပ္တာ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးရင္း သံဃာ့ပရိသတ္ ေနာက္ဆံုးကေန အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ လိုက္ပါေတာ္မူပါတယ္။
သားၾကီးတို႔, တပည့္ၾကီးတို႔ဆိုတာ မိဘတို႔ ဆရာသမားတို႔ရဲ႕ လက္လႊဲရေလာက္ေအာင္ အားကိုးထိုက္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ပီသဖို႔ဆိုတာကလည္း အမိန္႔ေပးေန႐ံု၊ လမ္းညႊန္ေန႐ံုနဲ႔ မျပီးဘဲ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ေတြကို လူျမင္ရာ ေရွ႕နားကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူကြယ္ရာ ေနာက္နားကေနပဲျဖစ္ျဖစ္ ေစတနာပါပါ ေမတၱာျပည့္ျပည့္နဲ႔ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ လုပ္ေဆာင္သြားတတ္ဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။
တစ္ခါေတာ့ ျမိဳ႕တြင္း ေခတၱႂကြေနတဲ့ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးရဲ႕ မုန္႔ေဝစုကို အဲဒီရဟန္းငယ္ ေနအေတာ္ၾကီးျမင့္တဲ့အထိ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္မလာတဲ့အတြက္ မုန္႔ေဝစုယူထားတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြက ရွင္သာရိပုတၱရာကို ဆက္ကပ္လိုက္ပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ အဲဒီမုန္႔ ဘုန္းေပးျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အဲဒီရဟန္းငယ္ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္လာပါတယ္။
ရဟန္းေတာ္ေတြက- ငါ့ရွင္ရဲ႕မုန္႔ကို ရွင္သာရိပုတၱရာက ဘုန္းေပးလိုက္ျပီ- လို႔လည္းေျပာေရာ အဲဒီရဟန္းငယ္က- ေၾသာ္ ေလာကမွာ အေကာင္းမၾကိဳက္တဲ့သူရယ္လို႔ ဘယ္ရွိပါ့မလဲ- လို႔ အရွင္သာရိပုတၱရာကို ေစာင္းခ်ိတ္ျပီး ကဲ့ရဲ႕စကားဆိုလိုက္ပါတယ္။
အရွင္သာရိပုတၱရာလည္း သံေဝဂအၾကီးအက်ယ္ရျပီး အဲဒီေန႔ အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ မုန္႔ခဲဖြယ္ကို လံုးဝ ဘုန္းမေပးေတာ့ပါဘူး။ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြ ဆြမ္းဘုန္းေပးျပီးရင္ မုန္႔သစ္သီး စတဲ့ ခဲဖြယ္ ဘုန္းေပးၾကတာ အစဥ္အလာထံုးစံ ျဖစ္ေနေပမယ့္ အရွင္သာရိပုတၱရာကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းျမတ္တဲ့ ခဲဖြယ္ေတြကို ဘယ္ေလာက္ရင္ႏွီးတဲ့ ဒကာ, ဒကာမကပဲ ကပ္ကပ္ လံုးဝ ဘုန္းေပးေတာ္မမူေတာ့ပါဘူး။
႐ုတ္တရက္ ၾကည့္လိုက္ရင္ စိတ္ဆိုးတတ္လိုက္တာ စိတ္ေကာက္တတ္လိုက္တာ လို႔ ထင္ရေပမယ့္ အရွင္သာရိပုတၱရာမွာ ေဒါသကိေလသာ လံုးဝ မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ စိတ္ဆိုးစရာ၊ စိတ္ေကာက္စရာ၊ စိတ္ညစ္စရာ၊ စိတ္ပ်က္စရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အားလံုးအေပၚ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ပါတယ္, သည္းခံႏိုင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ မုန္႔ခဲဖြယ္ လံုးဝ ဘုန္းမေပးေတာ့တာဟာ အရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ ျပတ္သားမႈပါ။ ကို္ယ္ႏႈတ္အမူအရာမွာ ကိေလသာ အရိပ္အေယာင္သန္းတာကို လံုးဝ မလိုလားတဲ့ တိက်ျပတ္သားမႈပါ။ သံေယာဇဥ္ႏြယ္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို ႐ြံ႕ရွာစက္ဆုပ္တဲ့ ခိုင္မာတိက်ျပတ္သားမႈပါ။
သံေယာဇဥ္ျပတ္တာကို ေမတၱာကင္းမဲ့တယ္လို႔ သံေယာဇဥ္ေပ်ာ္ ကိေလသာသမားေတြက ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်ၾကေပမယ့္ တကယ္ကေတာ့ သံေယာဇဥ္ျပတ္တာဟာ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ ကိေလသာျငိမ္းေအးျခင္းဂုဏ္တစ္မ်ိဳးပါ။ သံေယာဇဥ္ျပတ္တာနဲ႔ ေမတၱာကင္းမဲ့တာလည္း လံုးဝ မတူပါဘူး။ သံေယာဇဥ္ဆယ္မ်ိဳးထဲက လူေတြ ေျပာေျပာေနတဲ့ သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ကာမရာဂ သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ့ တဏွာကို ေျပာတာျဖစ္လို႔ တဏွာဆိုတာ ျပတ္ေလေကာင္းေလပါပဲ။
တဏွာျပတ္ေလ ေမတၱာၾကီးေလမိ႔ု သံေယာဇဥ္ ျပတ္တဲ့သူေတြဟာ အမ်ားေကာင္းက်ိဳး လိုလားတဲ့ ေမတၱာတရား ပိုအားေကာင္းတတ္ပါတယ္။ သံေယာဇဥ္ျပတ္တဲ့သူရဲ႕ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ အားလံုးဟာလည္း ကိုယ္က်ိဳးေမၽွာ္လင့္ခ်က္ လံုးဝမပါတဲ့ သန္႔သန္႔စင္စင္ မြန္မြန္ျမတ္ျမတ္ေတြခ်ည္းပါပဲ။
ကာမရာဂသံေယာဇဥ္မွာပါတဲ့ ကာမရာဂဆိုတာ ဖိုမဆိုင္ရာ ကာမရာဂတစ္ခုတည္းကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ သက္ရွိ သက္မဲ့ ဘယ္အာ႐ံုအေပၚမဆို သာယာႏွစ္သက္ေနရင္၊ သေဘာက်ေက်နပ္ေနရင္၊ ခင္မင္တြယ္တာေနရင္၊ စြဲလမ္းျမတ္ႏိုးေနရင္ ကာမရာဂပါပဲ။
အရပ္ထဲမွာ သံုးႏႈန္းတဲ့ တဏွာနဲ႔ ဓမၼနယ္ပယ္မွာ သံုးႏႈန္းတဲ့ တဏွာ လံုးဝ မတူပါဘူး။ အရပ္ထဲမွာေတာ့ စကားလွေအာင္၊ နားခံသာေအာင္ တဏွာကိုလည္း ေမတၱာလို႔ သံုးႏႈန္း၊ သံေယာဇဥ္ကိုလည္း ေမတၱာလို႔ သံုးႏႈန္းၾကပါတယ္။ ဓမၼနယ္ပယ္မွာေတာ့ ေမတၱာသံေယာဇဥ္ ဆိုတာ လံုးဝမရွိပါဘူး။ တစ္ဖက္သားအေပၚ တြယ္တာတာ၊ တစ္ဖက္ဝတၳဳအေပၚ ႏွစ္သက္တာမွန္သမၽွ တဏွာခ်ည္းပါပဲ။
သံသရာမွာ ေပ်ာ္ခ်င္ရင္ တဏွာကို ေမတၱာလို႔ လွည့္စားခြင့္ရွိေပမယ့္ သံသရာက လြတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ တဏွာကို တဏွာလို႔ အမွန္အတိုင္းျမင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ။။။ငါ့ေမတၱာကို တဏွာလို႔ ေျပာရေကာင္းလား။။။- ဆိုျပီး ဆတ္ဆတ္လူးျဖစ္ေနရင္ေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားနဲ႔ေရာ၊ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္နဲ႔ပါ အေဝးၾကီးေဝးနဦးမွာပါပဲ။
မုန္႔ခဲဖြယ္တည္းဟူေသာ ကာမဝတၳဳအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ လံုးဝျပတ္တာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ ကိေလသာျငိမ္းေအးမႈ အစြမ္းသတၱိ ဘယ္ေလာက္ၾကီးမားတယ္ဆိုတာ သိႏိုင္ပါတယ္။ ကိေလသာရဲ႕ ဝါသနာအေငြ႔အသက္ကို ဗုဒၶဘုရားရွင္တို႔သာ ပယ္ႏိုင္တယ္ဆိုေပမယ့္ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ကိေလသာ ကင္းစင္ေနပံုကလည္း ဝါသနာအေငြ႔အသက္ မရွိသေလာက္နီးပါးပါပဲ။
ေမ်ာက္ဘဝက လာခဲ့လို႔ အရွင္သာရိပုတၱရာ ေျမာင္းေတြ႔ရင္ ခုန္ခ်င္တယ္၊ ေခ်ာင္းေတြ႔ရင္ ခုန္ကူးတယ္ဆိုတဲ့ စကားဟာ ေထရဝါဒ ပိဋကတ္ေတာ္ေတြမွာ လံုးဝမပါတဲ့ တစ္ဆင့္ၾကား ပါးစပ္ရာဇဝင္စကားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မဟာယာနက်မ္းတစ္က်မ္းမွာပါတဲ့ ဘုရားေလာင္းဝါဒ စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းမႈသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ကို သက္သက္သိကၡာခ်တဲ့ စကားပါ။ လံုးဝ မမွန္ပါဘူး။
အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ သႏၲာန္မွာ တဏွာဆိုတဲ့ ေလာဘကိေလသာသာ ဝါသနာအေငြ႔အသက္ မရွိသေလာက္ ကင္းစင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဒါသ, မာန စတဲ့ တျခားကိေလသာေတြ အားလံုးလည္း ဝါသနာ အေငြ႔အသက္ မရွိသေလာက္ ကင္းစင္ပါတယ္။
သည္းခံမႈအား သိပ္ေကာင္းတယ္- ဆိုတာ ဟုတ္မဟုတ္ စမ္းသပ္တဲ့အေနနဲ႔ ဆြမ္းခံထြက္ေနစဥ္ ေက်ာျပင္ကို လက္ဝါးနဲ႔ တအား႐ုိက္ႏွက္ခဲ့တဲ့ ပုဏၰားတစ္ေယာက္ကို လံုးဝ စိတ္မဆိုးဘဲ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ ခြင့္လႊတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ မေတာ္တဆ သကၤန္းစြန္းနဲ႔ ထိမိတာကို ရန္ျငိဳးဖြဲ႔ျပီး ျပႆနာရွာတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကိုလည္း လံုးဝ စိတ္မခုဘဲ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ လက္အုပ္ခ်ီျပီး သည္းခံခြင့္လႊတ္ဖို႔ ရွင္သာရိပုတၱရာ ေတာင္ပန္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ ဆိုဆံုးမလြယ္မႈ၊ ဆရာသခင္ေက်းဇူးရွင္ကို ဦးထိပ္တင္မႈ၊ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပီသမႈ၊ စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားမႈ၊ သည္းခံခြင့္လႊတ္ႏိုင္မႈ... စတဲ့ စြမ္းရည္သတၱိေတြကို ရည္ညႊန္းျပီးေတာ့ပဲ အနာထပိဏ္နတ္သားက-
ကိေလသာျငိမ္းေအးမႈဂုဏ္အားျဖင့္လည္း အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္သာ အသာဆံုး အျမတ္ဆံုးရဟန္း အႏိႈင္းမဲ့ရဟန္း- လို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ေလၽွာက္ထားခဲ့တာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကလည္း ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း အတည္ျပဳခဲ့တာပါ။
တစ္ေလာကလံုးရဲ႕ အႏိႈင္းမဲ့ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အရွင္သာရိပုတၱရာဟာ အႏိႈင္းမဲ့ရဟန္း ျဖစ္ပါတယ္လို႔-
။။သာရိပုေတၱာဝ ပညာယ၊ သီေလန ဥပသေမန စ။ ေယာပိ ပါရဂၤေတာ ဘိကၡဳ၊ ဧတာဝ ဝရေမာ သိယာ။။- ဆိုတဲ့ စကားေတာ္နဲ႔ အနာထပိဏ္နတ္သားရဲ႕ ေလၽွာက္ထားခ်က္ကို အတည္ျပဳေသာအားျဖင့္ ေဟာၾကားညႊန္ျပထားတာမို႔ လူသားတိုင္း လူသားတိုင္း အႏိႈင္းမဲ့ရဟန္းျဖစ္တဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေလ့လာမွတ္သားျပီး စြမ္းအားရွိသမၽွ အတုယူက်င့္သံုးႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
🎆 🎆 🎆 🎆 🎆
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေ႐ႊပါရမီေတာရ)
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
----Thaint Hanni Phyu-------
Credit: မူရင္း
No comments:
Post a Comment