ဦးေနာက္မရိွတဲ့လူ

ဦးေႏွာက္မရွိတဲ့လူ( အီစြတ္ပံုျပင္ )
တစ္ခါတုန္းက ေတာနက္ႀကီးတစ္ခုထဲမွာ ျခေသၤ့အိုႀကီး တစ္ေကာင္ရွိတယ္။ ေတာရဲ႕ဘုရင္ပဲဆိုပါေတာ့။ သူဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္ ကေတာ့ အားေကာင္းေမာင္းသန္မို႔ တစ္ေတာလံုး တစ္ေတာင္လံုး ထင္ရာစိုင္းႏုိင္တဲ့ အင္အားမ်ဳိး ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အသက္ အရြယ္ ကလည္း ႀကီးရင့္လာတာနဲ႔အမွ် ဇရာေၾကာင့္ အရင္ကလို သြက္သြက္လက္လက္ မလႈပ္ရွားႏုိင္ ေတာ့ဘူး။ ဒီအထဲ အက်ဳိး အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးအရ နာမက်န္း ျဖစ္လာတဲ့အခါ ပိုဆိုးေတာ့တာ ေပါ့။ သူအားေကာင္း ေမာင္းသန္နဲ႔ လႈပ္ရွားႏုိင္တုန္းက သူ႔ေဘး မွာ ညာဝါး စားေသာက္ေနတဲ့ အေကာင္ေတြလည္း အနားမွာ မရွိ ေတာ့ဘူး။ အိုနာက်ဳိးကန္း ေျမေခြး တစ္ေကာင္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။
နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့ ျခေသၤ့အိုႀကီးမွာဆႏၵတစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဒရယ္တစ္ေကာင္ရဲ႕အသည္းႏွလံုးနဲ႔ ဦးေႏွာက္ကို စားေသာက္ လိုက္ရရင္ သူ႔ေရာဂါသက္သာၿပီး က်န္းမာလာလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မလွမ္းမကမ္းမွာရွိတဲ့ သူ႔ တပည့္ေျမေခြး ကိုေခၚၿပီး ဒီလိုေျပာ တယ္။

'တပည့္ႀကီး ငါ ေနေကာင္း က်န္းမာလာဖို႔အတြက္ ဒရယ္ရဲ႕ႏွလံုးနဲ႔ ဦးေႏွာက္ကို စားရမွျဖစ္လိမ့္မယ္။ အဲဒါဟာ ငါ့ရဲ႕ ဓာတ္စာပဲ။ မင္းက ငါ့ရဲ႕ငယ္ေမြး ၿခံေပါက္ပီပီ ေတာစပ္မွာရွိတဲ့ဒရယ္ ကို လိမ္ညာၿပီး ငါ့အနားကုိ အပါ ေခၚခဲ့ပါ။ အႀကံေအာင္ရင္ ထံုးစံ အတုိင္း အၾကြင္းအက်န္ေတြဟာ မင္းအတြက္ေပါ့...'လုိ႔ေျပာၿပီး ဒရယ္ရွိရာအရပ္ကို ညႊန္ျပလိုက္တယ္။ ေျမေခြးဆိုတဲ့အေကာင္က ျခေသၤ့ကို လြန္ဆန္ရဲတာမွမဟုတ္တာ၊ ခုိင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ရတာေပါ့။ ျခေသၤ့ရဲ႕ အၾကြင္းအက်န္ေလးေတြကို ကပ္စားေနတဲ့ အေကာင္ ပီပီ ျခေသၤ့ႀကီးရဲ႕ဆႏၵအတုိင္း ဒရယ္ဆီ ကို သြားၿပီး ဒီလိုလွည့္ျဖားေျပာဆို ပါတယ္။

'မိတ္ေဆြႀကီး ကိုဒရယ္၊ အခုက ျခေသ့ၤမင္းႀကီး မက်န္းမာတာကို ခင္ဗ်ားသိပါတယ္ေနာ္။ က်ဳပ္အထင္ေတာ့ အဲဒီအဘိုးႀကီး သိပ္ ၾကာေတာ့မယ္မထင္ဘူး။ ဟိုေန႔က က်ဳပ္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ အေျခအေနက သိပ္မေကာင္းတာ အမွန္ပဲ။ အားလည္းရွိပံုမရဘူး။ သူလည္း သူ႔ကိုယ့္သူ သိတယ္ထင္တယ္။ သူ ကြယ္လြန္ေတာ့မွာမို႔ သူ႔ကိုယ္စား ဘုရင္အသစ္တစ္ပါးခန္႔ထားခဲ့ခ်င္တယ္။ သူ႔ဆႏၵက ခင္ဗ်ားကုိ ရည္ရြယ္ဟန္တူတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားကုိ က်ဳပ္လာေခၚတာပဲ။ လူမမာသြားေမးလိုက္ပါဦး'လို႔ မမွန္ကန္တာေတြ ကိုေျပာၿပီး ဒရယ္ ကို သိမ္းသြင္းစည္း႐ံုးပါတယ္။ ဘုရင္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဒရယ္ကလည္း ေျမေခြးရဲ႕စကားကိုယံုၿပီး လိုက္လာပါတယ္။ ျခေသၤ့ကလည္း အႀကံ နဲ႔ ေစာင့္ေန တာေပါ့။ ဒရယ္လည္းေရာက္လာေရာ အစာငတ္ေနတဲ့ျခေသၤ့အိုႀကီးက ဣေႁႏၵမရနဲ႔ လွမ္းကုတ္လိုက္ပါတယ္။ ဖ်ားၿပီး အားနည္းေနတာမို႔ ထိေရာက္မႈမရွိပါဘူး။ ဒရယ္ဟာ လန္႔ၿပီး အေဝးကိုထြက္ေျပးပါေတာ့တယ္။

စားရခါနီးမွ လြတ္သြားတဲ့ ဒရယ္ဖိုဝဝႀကီးကို လက္လႊတ္လုိက္ရတာကို ျခေသၤ့အိုႀကီးက မေက်နပ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ တပည့္ႀကီး ကိုျပန္ေခၚၿပီး အဲဒီအေကာင္ကို မရရေအာင္ လိမ္ညာလွည့္ဖ်ားၿပီး ျပန္ေခၚလာဖို႔ေစခိုင္းျပန္ပါတယ္။ ငယ္ေၾကာက္တပည့္ ႀကီး ေျမေခြးကလည္း သူ႔အရွင္သခင္ဆရာသမားရဲ႕ အမိန္႔အတိုင္း ဒရယ္ႀကီးဆိီကုိ ဒုတိယအႀကိမ္ ခ်ဥ္းကပ္ျပန္ပါတယ္။ အသက္ ေဘး ကလြတ္ေအာင္ မနည္းေျပးခဲ့ရတဲ့ ဒရယ္ဟာ ေျမေခြးကိုျမင္ ေတာ့ ေဒါသထြက္ၿပီး သူ႔ခ်ဳိနဲ႔ခတ္ ဖို႔ ျပင္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကလိမ္ ကက်စ္ေျမေခြးက ဒရယ္ကို အခ်ဳိ သတ္ၿပီး ဒီလုိေျပာျပန္ပါတယ္။

'စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ဗ်ာ။ အျမင္ေစာင္းၿပီး အထင္လြဲဲၾကတာပါ။ သူက ထီးနန္းလႊဲေပးမယ့္ကိစၥကို တိုးတိုးက်ိတ္က်ိတ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ အနားကပ္လိုက္တာကို ခင္ဗ်ားက အထင္လြဲသြားတာကိုး။ ဒါေလာက္အေရးႀကီးတဲ့ ထီးနန္းလႊဲေျပာင္းမႈဆိုတာ သူက ခင္ဗ်ားကုိ တိုးတိုးက်ိိတ္က်ိတ္ မွာစရာ ကိစၥေတြရွိမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားနားကို သူမေျပာမဆို ကပ္လိုက္တာျဖစ္မယ္။ ဒီ တစ္ခါ သြားရင္ မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္။ သူက အားမရွိလို႔ အနားမကပ္ႏုိင္ ရင္ေတာင္ ခင္ဗ်ားကပ္သြားလိုက္ ပါ...'လို႔ လိမ္ညာလွည့္စား ၿပီး ေျပာျပန္ ပါတယ္။ အာဏာ႐ူးျဖစ္ ေနတဲ့ ဒရယ္ကလည္း 'ရွင္ဘုရင္ ျဖစ္ရေခ်ေသးရဲ႕'ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ေျမေခြးလိမ္ၿပီးေခၚလာတဲ့ ခရီး လမ္းအတိုင္း ျခေသၤ့အိုႀကီးအနားထိ ကပ္သြားတာေပါ့။ ဒီေတာ့ ေခ်ာင္းေနတဲ့ ျခေသၤ့က သူ႔ကို အလြယ္တကူပဲ ဖမ္းယူၿပီး ကိုက္စားလိုက္ေတာ့တာေပါ့။ ႏွလံုးသားကုိ ဦးစားေပးၿပီးစားသလို က်န္တဲ့အသားေတြကုိလည္း ငတ္ငတ္နဲ႔ အားပါးတရ စားေတာ့ တာေပါ့။

ဒီအခ်ိန္မွာ အႀကံသမား ေျမေခြးက ဒရယ္ရဲ႕ဦးေႏွာက္ကို ဝွက္ထားလိုက္တယ္။ ျခေသၤ့ကြယ္ရာေရာက္မွ သူစားမယ္ဆိုတဲ့ အေတြး နဲ႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ျခေသၤ့အိုႀကီးက သူစားခ်င္တဲ့ ဦးေႏွာက္ကို သတိရလာတဲ့အတြက္ ရွာေဖြပါ ေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ လံုးဝရွာလို႔ မေတြ႔ဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႔ ေျမေခြးကို မသကၤာတဲ့အသံနဲ႔ ဦးေႏွာက္ဘယ္မလဲလို႔ ေမးပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေျမ ေခြးက ဘာေျပာတယ္မွတ္သလဲ။

'ဒီဒရယ္က ဦးေႏွာက္ရွိဟန္မတူပါဘူး ျခေသၤ့မင္းရယ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္လိမ္ ညာေျပာဆိုတာေတြကုိ ယံုၿပီး ဒီ ေနရာ အထိ လိုက္လာမွေတာ့ ဦး ေႏွာက္မရွိတဲ့ သတၱဝါပဲျဖစ္မွာေပါ့။ ေသခ်ာပါတယ္...'လို႔ ဆင္ေျခေပး ေလွ်ာက္ထားလိုက္သတဲ့။ ပံုျပင္ကို ေျမေခြးရဲ႕အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ အင္မတန္လွတဲ့ ဇာတ္သိမ္းမ်ဳိးပါပဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ ဦးေႏွာက္မရွိ တဲ့သူဆိုတာ တစ္ႀကိမ္မက ႏွစ္ ႀကိမ္ လိမ္ညာတာမ်ဳိးကိုလည္း အမွန္တရားလို႔ ထင္မွတ္ေနတတ္တယ္ မဟုတ္လား။

ဦးေႏွာက္မရွိတဲ့လူေတြ မွာ စဥ္းစားဥာဏ္မရွိၾကဘူး။ ဘယ္သူက လိမ္လိမ္ လိမ္လို႔ရတယ္။ အမွားကို အမွန္လို႔ထင္ေနတတ္တယ္။ အက်ဳိးအေၾကာင္း အခ်က္အလက္ေတြအရ ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိျခင္း၊ မရွိျခင္းကို ေဝဖန္သံုးသပ္ရာမွာ အားနည္းတတ္ၾကတယ္။တစ္ႀကိမ္ မက အလိမ္ခံေနရတာကိုေတာင္ အလိမ္ခံေနရတယ္ဆိုတာ မသိၾကဘူး။

Credit: Original upload