ေ၀ေနယ်သတၱာ၀ါမ်ား သာ၀ကမ်ားဟာ အရိယာမ်ားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ကုန္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ား တေျဖးေျဖး ပ်႕ံႏွံ႕ေတာ္မူလာတဲ့အျပင္ လူနတ္အမ်ားရဲ႕ ပူေဇာ္မႈဟာလည္း အလြန္ထင္ရွားလာပါတယ္။ ဘုရားရွင္အား ပူေဇာ္မႈမ်ား ထင္ရွား လာေပမဲ့ သာသနာျပင္ပက ပုဂၢိဳလ္္မ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ တိတၳိတို႔မွာေတာ့ လာဘ္လာဘမ်ား တေျဖးေျဖး ဆုတ္ယုတ္လာပါေတာ့တယ္။
အဲဒီအခါမွာ တိတၳိတို႔က “လူအေပါင္းတို႔ ရဟန္းႀကီးအားသာ လွဴဒါန္းလို႔ အက်ဳိးရတာမဟုတ္၊ ငါတို႔ကို လွဴဒါန္းရင္လည္း အက်ဳိးရနိုင္ပါတယ္” လို႔ ေျပာေဟာပါေတာ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာေဟာ စည္းရံုးပါေသာ္လည္း လူအမ်ားက တိတၳိတို႔အား စိတ္မ၀င္စားတဲ့အျပင္ လာဘ္လာဘမ်ား ပိုၿပီးေတာင္ နည္းပါးသြားပါေသးတယ္။ တိတၳိမ်ားက “ငါတုိိ႔ လာဘ္လာဘေပါမ်ားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ၊ ရဟန္းေဂါတမကို လူအမ်ားက အထင္လြဲၿပီး ဂုဏ္ေက်းဇူးမဲ့ေအာင္ ဘယ္လို ႀကံရပါ့မလဲ” လို႔ မေကာင္းတဲ့အႀကံ ထုတ္ေနၾကတယ္။ထုိအခါ သာ၀တၳိျပည္မွာ အလြန္လွပေခ်ာေမာတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ သူ႕နာမည္က ‘ စိဥၥမာဏ၀ိကာ’ လို႔ေခၚတယ္ မန္က်ည္းပင္မွာ သံေသဒဇ ပဋိသေႏၶတည္ကာ လူ႕ဘ၀ထဲ ေရာက္လာသူေလး ျဖစ္တယ္။
တစ္ေန႔မွာ သူမဟာ တိတၳိတုိ႔ေက်ာင္းကို ေရာက္တယ္၊ အဲဒီအခါ တိတၳိမ်ားက သူမအား စကားမေျပာဘဲ ဒီအတို္င္း ဆိတ္ဆိတ္ ေနလိုက္ၾကတယ္၊ သူမက “ဆရာတို႔..ကၽြန္မကို ဘာ့ေၾကာင့္ စကားမေျပာၾကတာလဲ၊ ကၽြန္မမွ အျပစ္တစံုတရာရွိလို႔လား” လို႔ ေမးတဲ့အခါ တိတၳမ်ားက “ စိဥၥမာဏ္….ငါတို႔မွာ ခါတိုင္းနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး၊ လာဘ္လာဘေတြ အလြန္နည္းလာတယ္။ ဒီလိုျဖစ္တာဟာ ရဟန္ႀကီးေဂါတမေၾကာင့္ေလ ” လို႔ သူမအား ေျပာၾကတယ္။
“ အရွင္တို႔ အဲလုိဆိုရင္ တပည့္ေတာ္က ဘာမ်ား လုပ္ေပးရမွာလဲ” လို႔ စိဥၥမာဏ၀ိကာ ေမးေတာ့ တိတၳိမ်ားက “ ဒို႔ခ်မ္းသာတာ ကို ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ရဟန္းႀကီးေဂါတမကို လူအမ်ား အထင္ေသးေအာင္ မၾကည္ညိဳေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္” လို႔ တိတၳိမ်ားက ေျပာေသာအခါ သူမက “ ဒီကိစၥအတြက္ဘာမွ ေတြးမပူေနပါနဲ႕ တပည့္ေတာ္ တာ၀န္ထားလိုက္ပါ ၊ တပည့္ေတာ္ ႀကံေဆာင္ပါ့မယ္” ဆိုၿပိး သူတို႔ဆရာမ်ားကို အားေပးႏွစ္သိမ့္ လိုက္ပါတယ္။ စိဥၥမာဏ၀ိကာဟာ နံနက္လင္းတယ္ဆိုရင္ပဲ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းအနီး တိတၳိတို႔ေက်ာင္းမွ ထြက္လာတယ္။ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ထဲ၀င္လာတဲ့အခါမွာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွ ထြက္လာဟန္ျပဳၿပီး ေဇတ၀န္ေက်ာင္းနားကေန ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔ လာေလ့ရွိတယ္။
ၿမိဳ႕ေနလူအခ်ဳိ႕က သူမဟာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွာ အိပ္ၿပီး နံနက္မွာ ၿမိဳ႕ထဲလာတယ္လို႔ မွတ္ထင္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ဘယ္ကလာတာလဲ” လို႔ လူအခ်ဳိ႕က မသကၤာစိတ္နဲ႔ ေမးေသာအခါ “ ကၽြန္မ ဘယ္က လာတယ္ဆိုတာ ရွင္တုိ႔သိလို႔ ဘာအက်ဳိးရွိမွာလဲ” လုိ႔ စိဥၥမာဏ၀ိကာက ေ၀ွ႕လည္ေၾကာင္ပတ္ ျပန္ေျဖတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္လ၊ ႏွစ္လ၊သံုးလခန႔္ ၾကာလာတဲ့အခါ သူမမွာ ဘုရားရွင္ကို စြဲၿပီး ကိုယ္၀န္ရေလဟန္ ျပကာ သြားလာေနေတာ့ တယ္။ တစ္ေန႔ ျမတ္စြာဘုရား တရားပြဲတစ္ခုမွာ တရားေဟာၾကားေတာ္မူေနခိုက္ စိဥၥမာဏ၀ိက ေရာက္လာၿပီး
“ အို…ရဟန္းႀကီး ရွင္က လူေတြကို တရားေဟာေနတယ္၊ အသံကလည္း ခ်ဳိၿမိန္ပါေပ့၊ ႏႈတ္ခမ္းကလည္း ေစ့ပါေပ့၊ ဒီမွာေတာ့ ရွင့္ကို စြဲၿပီး ကိုယ္၀န္ ရင့္မာႀကီးျဖစ္ေနၿပီ၊ သားးဖြားဖို႔အတြက္ သားဖြားတဲ့အိမ္ မျပဳလုပ္ေပးေတာ့ဘူးလား၊ ကိုယ္၀န္အတြက္ ရွင့္ကိုယ္တိုင္ မျပဳလုပ္ေပးနုိင္ဘူးဆိုရင္လည္း အလုပ္အေကၽြးျဖစ္တဲ့ ေကာသလမင္းတို႔၊ အနာထပိဏ္သူေဌးတုိ႔၊ ၀ိသာခါ အမ်ဳိးသမီး စတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို စိဥၥမာဏအား ျပဳစုေပးပါလို႔ ခုိင္းလည္း ရသားပဲ၊ ဒီလိုလည္း မေျပာခဲ့ဘူး၊ သင္ဟာ ကၽြန္မ နဲ႔ ကိုယ္၀န္ရတဲ့အထိ ေပ်ာ္ပါးဖို႔ေလာက္ပဲ သိတယ္၊ ကိုယ္၀န္ကိုက်ေတာ့ တာ၀န္ယူေပးရေကာင္းမွန္းမသိဘူး” လို႔ ပရသတ္အလယ္မွာ ဘုရားရွင္အား စြပ္စြဲကာ ဆဲပါေလေတာ့တယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က တရားေဟာေနရာမွ ခဏရပ္ကာ ရဲရင့္ေသာ အသံေတာ္ျဖင့္ “ ဒိကိစၥဟာ သင္နဲ႔ငါသာ သိတယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒါကိုပဲ သူမက “ ရဟန္းႀကီး ကိုယ္၀န္ရွိတဲ့ကိစၥမွာ သင္ႏွင့္ ငါတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္သာ သိတယ္ဆိုတာ မွန္တာေပါ့” လုိ႔ ဘုရားရွင္အား ထပ္မံၿပီး စြပ္စြဲလိုက္ျပန္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္လည္း ဘာမွ မိန္႔ေတာမမူေတာ့ဘဲ ဆိတ္ဆိတ္သာ ေနေတာ္မူလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သိၾကားမင္းရဲ႕ ပ႑ဳကမၺလာျမေက်ာက္ဖ်ာႀကီး ပူေႏြးလာတဲ့အတြက္ အေၾကာင္းကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ရာ စိဥၥမာဏ၀ိကာဟာ ဘုရားရွင္အား မဟုတ္တရား စြပ္စြဲေနတာကို ျမင္ပါတယ္။
သို႔ႏွင့္ ဒီကိစၥကို ေျဖရွင္းမွ ေတာ္မယ္ ဆိုၿပီး နတ္သားေလး ေယာက္နဲ႕အတူ ဘုရားရွင္ရွိရာသို႔ ေရာက္လာပါတယ္။ နတ္သားတုိ႔လည္း ၾကြက္ငယ္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး စိဥၥမာဏ၀ိကာရဲ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ ခ်ည္္ထားတဲ့ ႀကိဳးေတြကို ကိုက္ျဖတ္လိုက္တယ္။ ႀကိဳးျပတ္သြားတယ္ဆိုရင္ပဲ သစ္သားခ်ပ္ ေအာက္သို႔က်ကာ သူမရဲ႕ ေျခဖမိုးအထက္ကို က်ၿပီး၊ ေျခဖ်ားႏွစ္ဖက္စလံုး က်ဳိးကုန္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါက်မွ လူအမ်ားက မိန္းမယုတ္ စိဥၥမာဏ၀ိကာ ကို တံေတြးနဲ႔ေထြး၊ခဲနဲ႕ေပါက္၊ ရိုက္နက္ၿပီး၊ ပရိသတ္အျပင္ကို ဆြဲထုတ္သြားပါတယ္၊ စိဥၥမာဏ၀ိကာလည္း ဘုရားရွင္ မျမင္ေလာက္တဲ့ေနရာ အေရာက္မွာ ေျမႀကီးဟက္တက္ကြဲကာ ေျမမ်ဳိခံခဲ့ရရွာပါ ေတာ့တယ္။ ဒါကေတာ့ စိဥၥမာဏ၀ိကာရဲ႕ စြပ္စြဲခ်က္ကို ေအာက္ေတာ္မူတဲ့ ပဥၥမေျမာက္ ေအာင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ [5]
Credit: Original upload
No comments:
Post a Comment